نایب دبیر اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی علوم دامی و صنایع غذایی ایران معتقد است که وقتی یک دانشجو در انجمن علمی عضو می‌شود، اول از همه یاد می‌گیرد چطور به نحو احسن خود را معرفی کند. یاد می‌گیرد که چه‌طور می‌تواند ایده‌های خود را با دیگران در میان بگذارد، از آنها مشورت بگیرد و ایده‌ی خود را پرورش دهد. او همچنین این را می‌آموزد که چه‌طور می‌تواند در قالب یک گروه به اهداف از پیش تعیین شده دست یابد و یک گروه را مدیریت کند و بسیاری دیگر از کارها را یاد می‌گیرد که شاید در خارج از بستر انجمن علمی موقعیتش فراهم نمی‌شد.
علی اکبری بالاجورشری در گفت‌و گو با باشگاه دانشجویان ایسنا، با بیان این که نقطه‌ی عطف فعالیت‌های انجمن‌های علمی دانشجویی دقیقا در زمان شیوع کرونا بود گفت: 5 سال پیش وقتی بنده کار خود را در انجمن علمی علوم دامی دانشگاه گیلان آغاز کردم، بنا به شرایط موجود اکثر فعالیت‌های انجمن‌های علمی دانشجویی، چه در دانشگاه گیلان و چه در سایر دانشگاه‌ها به برنامه ها و سمینارهای داخل دانشگاهی با تعداد مخاطبان اندک خلاصه می‌شد. بنابراین در چنین شرایطی کمتر کسی از سایر دانشگاه ها از برنامه‌ی انجمن علمی یک دانشگاه خاص مطلع می‌شد.
وی ادامه داد: دقیقا زمانی که دانشجویان تنها از طریق فضای مجازی با یکدیگر ارتباط داشتند و دانشگاه ها عملا تعطیل شده بودند، دانشجویان هم رشته در سراسر کشور توانستند با یکدیگر ارتباط گرفته و انتقال تجربه انجام دهند. همچنین دبیران انجمن های علمی دانشجویی در همین بسترهای مجازی توانستند همان برنامه‌هایی که قبل از شیوع کرونا به شکل داخل دانشگاهی و با تعداد مخاطبان اندک انجام می‌شد را این بار به شکل کشوری و با تعداد مخاطبان زیاد برگزار کنند.
اکبری در ادامه گفت: این جذب مخاطب برای انجمن‌های علمی در وهله‌ی اول انگیزه‌ی مضاعف برای خود اعضای انجمن بود تا فعالیت‌های خود را بیش از پیش گسترش دهند و در وهله‌ی دوم منجر به این می‌شد تا انجمن‌های علمی بتوانند از این مخاطبان کسب درآمد کرده و درآمد حاصله را جهت بهبود فعالیت‌های انجمن هزینه کنند.
وی همچنین اذعان کرد: که وقتی از دوران کرونا گذر کردیم، انجمن‌های علمی دانشجویی متوجه شدند لازم نیست همه‌ی برنامه‌های انجمن به شکل حضوری برگزار شود بلکه می توان در کنار برنامه‌های حضوری توجه ویژه‌ای به برنامه‌های مجازی داشت.
وی افزود: از خصوصیات بارز برنامه‌های مجازی این بود که اولا برای تعداد شرکت کنندگان تقریبا هیچ محدودیتی وجود نداشت و دوما اطلاع‌رسانی مربوط به این گونه برنامه‌ها به راحتی در بسترهای مجازی انجام می‌گرفت تا علاقه‌مندان از آن مطلع شوند.
نایب دبیر اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی علوم دامی و صنایع غذایی ایران درباره الزامات تحقق اهداف انجمن‌های علمی تصریح کرد: از اهداف تشکیل یک انجمن علمی می‌توان به ایجاد بستری مناسب جهت شکوفایی استعدادها و ایجاد علاقه در دانشجویان برای فعالیت در رشته خودشان، تشویق آنها در جهت مشارکت و رقابت در فعالیت های علمی و حمایت از فعالیت‌های علمی دانشجویان و دانش‌آموختگان اشاره کرد.
وی در پاسخ به این سوال که برای اینکه یک انجمن علمی بتواند به این اهداف دست یابد چه الزاماتی باید برای آن تعریف شود؟ عنوان کرد: به نظر بنده یک انجمن علمی برای اینکه بتواند دانشجویان به ویژه دانشجویان جدیدالورود را به رشته خودشان علاقه‌مند کند باید رشته‌ی مربوطه را به خوبی برای دانشجویان معرفی کند. برای مثال یکی از بهترین فرصت‌ها برای معرفی رشته، جلسات معارفه‌ی دانشجویان جدید الورود است. باید سعی کنیم که در جلسات معارفه، بخشی از برنامه را به سخنرانی افراد سرآمد در رشته‌ی مربوطه اختصاص دهیم تا با دانشجویان ورودی صحبتی دوستانه داشته باشند چراکه این امر سبب ایجاد یک انگیزه مضاعف به دانشجویان خواهد شد.
سردبیر نشریه دانشجویی «ندا» ادامه داد: یک انجمن علمی باید برای ارتقای سطح علمی مخاطبان خود برنامه ریزی داشته باشد. این کار می تواند با برگزاری برنامه‌های آموزشی در سطح دانشگاه یا حتی کشور انجام گیرد. برگزاری بسیاری از برنامه‌های (تحادیه ما) اتحادیه انجمن های علمی دانشجویی علوم دامی و صنایع غذایی ایران، با همین هدف بوده است. همچنین در انجمن علمی و اتحادیه همواره سعی شده است از ایده‌های دانشجویان استقبال شود و برگزاری بسیاری از همایش‌های کشوری که در سال‌های اخیر در این انجام شده است نمونه‌ای از این ایده ها است.
وی با اشاره به موانع تحقق اهداف انجمن‌ها اظهار کرد: انجمن‌های علمی به‌عنوان یک تشکل دانشجویی همواره سعی کرده‌اند خالصانه در جهت ارتقای سطح علمی مخاطبان و همچنین سربلندی دانشگاه‌هایشان فعالیت کنند اما بسیاری از فعالیت‌های ما بدون تامین بودجه امکان پذیر نخواهد بود. به جرات می‌توانم بگویم که اگر از دبیران فعال انجمن‌های علمی دانشگاه‌های سراسر کشور سوال شود «مهم ترین مشکلات‌تان در انجمن علمی چیست؟» بدون شک مسائل مالی و عدم تامین بودجه را پای ثابت مشکلات انجمن‌شان می‌دانند. شاید اگر وزارت علوم بودجه مناسبی برای فعالیت‌های انجمن‌های علمی اختصاص می‌داد، دبیران انجمن‌های علمی درحال حاضر چنین دغدغه‌ای نداشتند.
اکبری بالاجورشری به نقش انجمن‌های علمی دانشجویی در ایجاد تحرک و تفکر میان دانشجویان اشاره کرد و گفت: در سال‌های اخیر انجمن علمی بستری را برای دانشجویان فراهم کرده است تا در بسیاری از فعالیت‌های مشارکتی و گروهی شرکت داشته باشند و به اصطلاح روحیه تیمی پیدا کنند. به اعتقاد بنده فعالیت در انجمن علمی یک تمرینی است برای زندگی واقعی و خارج از دانشگاه. وقتی یک دانشجو در انجمن علمی عضو می‌شود، اول از همه یاد می‌گیرد چطور به نحو احسن خود را معرفی کند. یاد می‌گیرد چه‌طور می‌تواند ایده‌ی خود را با دیگران در میان بگذارد، از آنها مشورت بگیرد و ایده‌ی خود را پرورش دهد. همچنین این را می‌آموزد که چطور می‌تواند در قالب یک گروه به اهداف از پیش تعیین شده دست یابد و حتی یاد می‌گیرد که چه‌طور می شود یک گروه را مدیریت کرد و بسیاری دیگر از کارها را یاد می‌گیرد که شاید در خارج از بستر انجمن علمی موقعیتش فراهم نمی‌شد.
نایب دبیر اتحادیه انجمن های علمی دانشجویی علوم دامی و صنایع غذایی ایران در پایان درباره تاثیر انجمن‌ها در کمک به چرخه تولید علم در کشور بیان کرد: اشاره به مشکلات صنعت و جست و جوی راه حل برای آن هرچند که باعث برطرف شدن آن مشکل نشود یک دستاورد بزرگ برای انجمن های علمی و اتحادیه است. ما چه در انجمن علمی علوم دامی دانشگاه گیلان و چه اتحادیه انجمن های علمی دانشجویی علوم دامی و صنایع غذایی ایران، همواره سعی داشتیم که در صنعت دام و طیور و در صنعت غذا تاثیرگذار باشیم. ما همیشه دنبال شناسایی مشکلات صنعت بودیم تا بتوانیم آن ها را حل کنیم. صنعت دام و طیور و صنعت غذا همواره با مشکلات و چالش‌های زیادی روبرو است و ما به عنوان یک تشکل دانشجویی رسالت خود را در این می‌بینیم که با پرداختن به این چالش‌ها راه‌حلی برای آنها بیابیم یا اگر هم نتوانستیم راه حلی پیدا کنیم حداقل مسئولان مربوطه را از وجود چنین مشکلاتی آگاه سازیم.
